1دانشجوی دکتری تکتونیک، گروه زمین شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران شمال
2استاد گروه زمین شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران شمال
3استادیار گروه زمین شناسی، دانشگاه اصفهان
4استادیار گروه زمین شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال
چکیده
بررسی های تصاویر ماهواره ای و مطالعات صحرایی بر روی ساختارهای شکننده منطقه گلپایگـان نشـان مـی دهنـد کـه دو سیسـتم اصلی گسلش با روندهای شمال باختری- جنوب خاوری و شمال خاوری- جنوب باختری وجـود دارد. گسـل شـازند، مهـم تـرین گسل منطقه، با طولی حدود 190کیلومتر به موازات راندگی اصلی زاگرس امتداد یافته است. اندازه گیری هـای صـحرایی صـفحات گسلی نشان می دهند که ساز و کار این گسل معکوس راستگرد است. این گسل با توجه به تغییر روند آن به سه زیرپهنه با روندهای N70W-N45W ، N45Wو N45Wتقسیم شده است. گسل شازند در طول مسیر خود در زیرپهنه های مختلف سنگ های آهکـی کرتاسه و ماسه سنگ های ائوسن، در زیرپهنه های دوم و سوم آبرفت ها و مخروط افکنه های کواترنری و مسیر رودخانـه گلپایگـان و خمین را قطع و به صورت راستگرد جابجا نموده است. ساختارهای متعددی در ارتباط با حرکت راستالغز این گسـل بررسـی شـد که نشان دهنده مولفه حرکتی راستگرد می باشند. این ساختارها شامل گسل های فلسی شـکل در جنـوب غـرب گلپایگـان، سـاختار دم اسبی در اطراف روستاهای عمارت ، حسین آباد و جنوب شرق گلپایگان، ساختار گل مانند مثبت در اطراف روستای حسـین آبـاد و بلوک های چرخیده در طول گسل شازند می باشند. به نظر می رسد چرخش این بلوک ها باعث تغییر روند گسل شازند و بوجـود آمدن زیرپهنه ها شده است
ابتدای صفحه