دانش آموخته کارشناسی ارشد زمینشناسی مهندسی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه دامغان
چکیده
منطقه کوهستانی کجور، واقع در استان مازندران به علت ارتفاع زیاد، وجود لایه‌های مارنی، رسی و شیلی، فعالیت لرزهخیزی بالا، توپوگرافی عمدتاً کوهستانی و بارندگی زیاد؛ شرایط مناسبی را برای زمین‌لغزش فراهم میآورد. مسیر جاده نیز با توجه به شرایط زمینشناسی و آب و هوایی از مناطق مستعد برای وقوع حرکات دامنهای می‌باشد، تجربه لغزشهای متعدد در سالهای پس از بهرهبرداری مؤید این موضوع است. در پژوهش حاضر علت وقوع زمین‌لغزش در کیلومتر 27 محور مواصلاتی کجور، در غرب روستای گَتکَش به طور موردی تحت مطالعه و بررسی قرار گرفته است. به این منظور با استفاده از بازدیدهای صحرایی، بررسی نقشههای زمینشناسی، عکسهای هوایی و تصاویر ماهوارهای؛ عوامل اصلی ناپایدارسازی در ناحیه مورد نظر مورد شناسایی و مطالعه قرار گرفت. بر اساس مطالعات، لغزش از نوع انتقالی شناخته شد و هفت عامل لیتولوژی، توپوگرافی، فاصله از گسل، زمینشناسی مهندسی توده لغزشی، هیدرولوژی و هیدروژئولوژی، اقلیم و کاربری اراضی به عنوان عوامل اصلی و مؤثر در وقوع لغزش تعیین و مورد بحث و تحلیل قرار گرفتند. ضریب اطمینان به‌دست آمده طی تحلیل پایداری به روش تعادل حدی بیانگر پایداری شیروانی در شرایط فعلی می‌باشد، اما با تغییر عوامل مؤثر در پایداری، لغزش مجدد محتمل می‌باشد. طی بررسیها، بخشهای با پتانسیل لغزش بالا شناسایی شدند و از این رو پیشنهاداتی در خصوص عملیات پایدار سازی مناسب در نواحی با خطر بالا ارائه شده است. نتایج ارزیابی کمی اثرات زیست‌محیطی و وزن‌دهی به متغیرهای متأثر از لغزش به همراه آنالیز خوشه‌ای، نشانگر اثرات منفی این لغزش بر محیط زیست منطقه و ارتباط معنادار این پارامترها می‌باشد
)